จริงๆผมกำลัง "เริ่มต้น" อะไรใหม่ๆอยู่ครับ แต่ มังงะ อนิเมะ และ ซีรีส์ก็ยังไม่ทิ้งนะครับ
ส่วนการเริ่มต้น ของผมนั่นคือ ชีวิต นักศึกษา ครับ หลายคนก็คงนึกไม่ออกสินะ จาก เด็ก ม.ต้นที่ไม่ชอบเรียน ไม่ชอบมาร่วมกิจกรรมของโรงเรียน และ มีทัศนะคติการมองโลกที่แปลกแยกกว่าคนอื่นๆ นั่นจะมาใช้ชีวิต ของ เด็กมหาลัย หรือ นักศึกษาได้อย่างไหร่ ... ?
คำถามนี้ วนเวียน อยู่ในหัวผมตั้งแต่ พึ่งลาออกจาก โรงเรียน ม.ต้นแห่งนึงใน จังหวัดอยุธยา มาได้ 1 ปี ด้วยเหตุผลที่ผมนั่น ทั้งติดเกมส์ และ ไม่ชอบเข้าสังคม เก็บตัวอยู่แต่ในบ้าน ออกจากบ้านเดือนละครั้ง แต่การที่เรา ทำอะไรซ้ำๆ อยู่ 365 วัน นั่น อาจจะมีสักวันที่เราอยากลองทำอะไรที่แปลกใหม่ดูบ้างที่มันไม่ซ้ำซาก จำเจอยู่กับสิ่งเดิมๆ
และคำตอบนั่น มันก็มาจบลงที่ผมตั้งใจกลับมาเรียนอีกครั้ง กับโอกาสครั้งที่สองของผม กับชีวิต กศน. ซึ่งถึงผมจะเริ่มต้น ช้ากว่าคนในรุ่นเดียวกับผมถึง 1-2ปี แต่การที่มันยากลำบาก การทนกับเสียงดูถูก เหยียบหยาม ว่า เรียนกศน. ก็เหมือนคนที่เรียนเล่นๆเท่านั่น ....
ซึ่งปีต่อปีนั่นจะมี เด็กไม่ว่าจะเป็น ม.ต้น หรือ ม.ปลายแต่ละจังหวัดที่ มีปัญหา จากการเรียนในระบบ ไม่ว่าจะเป็นทางด้าน การเงิน ปัญหาทางบ้าน และปัญหาส่วนตัว? ซึ่งเด็กเหล่านี้ อาจจะเลือกกลับไปเรียนต่อใน ระบบ หรือ นอกระบบ ซึ่งสุดแล้วแต่ ครอบครัว หรือ การตัดสินใจของตนเอง ...
การเรียน กศน. สำหรับผมนั่น ต้องเรียกว่า ถ้าเราตั้งใจที่จะเรียนจริงๆ นั่น มันก็ไม่ยากครับ เพราะมีทั้ง อาจารย์ ที่คอยให้คำปรึกษา และ คอยช่วยเหลือเราได้ในเกือบทุกด้าน
ซึ่งการเรียน กศน. ของผมนั่นจะแปลกกว่าชาวบ้าน นิดหน่อย โดยปกติ การเรียน กศน. ถ้ามี วุฒิการศึกษา จาก ม.ต้น ไม่ว่า จะเป็น ม.1 ม.2 ม.3 หรือ ม.ปลายก็แล้วแต่ สามารถนำมาเทียบโอนได้ แต่สำหรับ กรณีผมนั่น ผม จบ ม.3 เทอม 1 ครับ ซึ่งผมออกมา กลางคัน จึงได้วุฒิที่ ครึ่งๆกลางๆ การลาออก จาก ม.3 ของผมนั่น ออกมาในช่วงเดือน กุมภาพันธ์ ครับ ซึ่งอีกแค่ 1 เดือน ก็จะจบ ม.ต้น อยู่แล้ว ..... อย่างที่พิมพ์ไว้ข้างต้นครับ ว่าช่วงนั่นเป็นช่วงที่ มีปัญหา ทั้งติดเกมส์ออนไลน์ และ การเข้าสังคม ครับ
มาว่ากันในเรื่องการเข้าสังคม ในสังคมต่างจังหวัดนั่น ในสมัยก่อน สัก 8-9ปีก่อนนั่น การหาเพื่อน เป็นสิ่งง่าย ครับ เพราะแค่ คุณมีจักรยาน หรือ มีลูกบอล คุณก็สามารถหาเพื่อนได้แล้ว แต่เด็กสมัยนี้นั่นลำบากครับ การหาเพื่อน สมัยนี้ต้องปัจจัยหลายอย่างครับ เอาตามเหตุการณ์จริง ช่วงสมัย ม.ต้นของผมนั่น เกมส์บอย กำลังมาแรงครับ ช่วงที่ มีทั่งเกมส์การ์ดต่างๆ ทั้ง ไพ่ยูกิ และ มาสค์ไรเดอร์ ต่างๆ ช่วงนี้เป็นช่วงที่ต้อง ระมัดระวัง ครับ ถ้าคุณทำอะไรผิดพลาดในสังคมในช่วงนี้ มันจะฝังใจ และ มีปัญหาต่อไปทั้งในช่วง ม.ต้น เทอมต่อๆไป และ ม.ปลายครับ เพราะผมเคยทำผิดมาแล้ว .... ??
การทำผิดของผมนั่น คือการ ลักตัง ครับ .... อ่านไม่ผิดครับ ลักสตางค์นี่แหละครับ ด้วยสังคมรอบข้าง ที่มีแต่สิ่งยั่วยุ เราที่เป็นเด็กจึงขาดการไตร่ตรอง และ การนึกคิด การ ขโมยสตางค์ จึงเป็นความคิดที่ผุดออกจาก เสี้ยวนึงในสมอง .....
ผมขโมยตังแม่ ถูกแล้วครับ ผมขโมยตังของแม่ โดยนำเอาสตางค์ไปซื้อของ ยั่วยุต่างๆ เช่นเกมส์บอยคัลเลอร์ และเกมส์การ์ด ต่างๆ ซึ่งมันยังฝังใจผมมาถึงทุกวันนี้ แต่"คนเป็นแม่ย่อมให้อภัยเสมอ"ครับ
วันและเวลาผ่านพ้นไวเหมือนดั่งฝนและลมที่โหมกระหน่ำผ่านพ้นไป ชีวิตของผมในช่วง กศน. ก็จบลง
หัวข้อนี้ เป็นหัวข้อใหม่นะครับ ไม่เกี่ยวกับ มังงะ อนิเมะ และซีรีส์ จะเป็นการเขียน ถึง ชีวิตของผมในช่วงนี้นะครับ ฮ่าฮ่าๆ อาจจะไม่ค่อยมีสาระมากนะครับ เพราะตัวผมเองก็ไม่ค่อยจะมีสาระอะไรเท่าไหร่ แต่เขียนเพื่อเป็นบันทึก ความทรงจำ และประสบการณ์ ที่ผ่านพ้นใน ช่วง 6 - 9 เดือนที่ผ่านมา และอาจจะมี ประสบการณ์สมัยก่อนของผมแต่งเสริมเติมแต่ง มาด้วยครับ
เอนทรีนี้ รูปไม่มีนะครับ ขอเน้น เนื้อหาสักหน่อย แต่อนาคตจะมาใส่รูปให้ครับ รูปสมัยก่อนผมนี่เระ เวอร์ชั่นผมยาว ....??? งั้นก็ขอจบลงแค่นี้ครับ แล้วเจอกันใหม่ครับ
See You Soon !?
เอนทรีหน้า กับ Pace Of Life : Start จัดรูปเต็มแน่นอนครับผม ^__^
